معرفی بازار فارکس

بازار فارکس هنوز در ایران شناخته شده نمی باشد و کمتر کسی از وجود چنین بازاری اطلاع دارد. دلیل منطقه ای هم برای این امر وجود دارد، فارکس تنها 8 سال است که به دسترس عموم مردم جهان در آمده است. قبل از آن تنها بانک های بزرگ، شرکت های بین المللی و افراد بسیار ثروتمند از مزایای فارکس بهره مند بودند، و برای باز کردن حساب نیاز به حداقل یک میلیون دلار بود. با این که عموم مردم در این بازار فعالیتی ندارند اما بر خلاف تصور، همگی بر روی این بازار تاثیر گذار هستیم. شما نیز به زودی به این حرف پی خواهید برد. چندی پیش شبکه جهانی ( اینترنت ) این امکان را فراهم کرد که افراد معمولی نیز بتوانند در بزرگترین بازی اقتصادی جهان شرکت کنند و از مزایای آن بهره مند شوند.
ده سال پیش شما باید برای افتتاح حساب بیش از یک میلیون دلار پرداخت می کردید تا بتوانید وارد این بازی سودمند همراه با ثروتمندان بزرگ جهان شوید. امروزه شما می توانید به سادگی یک حساب فارکس با اندکی سرمایه باز کنید و وارد این بازار شوید. کمتر فرصتی امروزه به این مقدار سودمند می باشد و این دلیل افزایش بسیار سریع طرف داران این بازار در تمامی نقاط جهان از جمله ایران می باشد. هیچ وقت اولین نکته برای فعالیت در این بازار را نباید فراموش کرد و آن نکته طمع می باشد و همیشه باید از روی برنامه از پیش تعیین شده حرکت کرد و 85 درصد کسانی که طمع می کنند و خارج از برنامه و آموزش های خود عمل می کنند متحمل ضرر می شوند. اگر شما بخواهید همچون بسیاری از مردم عادی بر روی شانس خود اتکا کنید تمامی پول خود را به سرعت از دست خواهید داد. تنها راه موفقیت اطلاعات و تمرینات کافی در این زمینه می باشد. حرکت بعدی بازار قابل پیش بینی نمی باشد اما زمانی که به دانش کافی برای این کار برسید شما Trade ( مبادله ) خواهید کرد و نه مثل مردم عادی Bet ( شرط بندی ).


تاریخچه

در اواخر قرن نوزدهم که تجارت آزاد بین کشورها توسعه یافت ضرورت وجود یک سیستم بین المللی با فرمول بندی مناسب بیشتر احساس گردید. گرچه در آن زمان تفاهم بین المللی چندانی همانند امروز بر روی این امر نبود هر کشوری پس از دیگری مبادرت به اظهار و اعلام نرخ برابری اسمی برای پول ملی خود در برابر طلا نمود و تلاش کرد مقررات شناخته شده و مربوط در این زمینه را دقیقا رعایت نماید که این مقررات همان نظریه پایه طلای کلاسیک ها بود. ایالات متحده آمریکا جزو متاخران پیوستن به این سیستم بود و تا سال 1879 به سیستم پایه طلا نپیوسته بود. نظام پایه طلا تا جنگ جهانی اول به نحو مناسبی عمل کرد ولی جنگ جهانی اول الگوهای تجارت بین کشورها را تخریب نمود و منجر به آن شد که کشورهایی که سهم عمده ای از تجارت بین المللی را داشتند عملیات تجاری خود را به تعویق بیاندازند و حجم تجارت بین المللی را محدود کنند.
بعد از جنگ جهانی اول در طول جنگ جهانی اول و اوایل دهه 1920 پولهای کشورها بطور وسیعی در مقابل طلا و سایر ارزها نوسان نمود و بطور تئوریک انتظار می رفت که عرضه و تقاضا برای صادرات و واردات یک کشور موجب تغییرات تعدیل کننده بسوی نرخ تعادل مرکزی گردد. این درست همان نقشی است که جریان طلا در گذشته عمل می کرد. متاسفانه نرخ های ارز انعطاف پذیر به روش متعادل عمل نکرد. و برعکس بورس بازان بین المللی مبادرت به فروش ارزهای ضعیف نمودند که این امر ببه نوبه خود موجب کاهش ارزش بیشتر این پولها در مقایسه با عوامل اصلی اقتصادی پشتیبانی کننده آنها گردید. و برای پول های قویتر در جهت عکس عمل نمود. نوسانات وسیع در ارزش پول ها در بازار نسبتا کوچک فوروارد جز با هزینه های نجومی قابل پوشش نبود . نتیجه این امر آن شد که میزان تجارت بین المللی در خلال دهه 1920 در مقایسه با تولید ناخالص ملی کشورهای جهان توسعه پیدا نکرد و به پایینترین حد خود رسید که منتهی به دوره رکود وسیع دهه 1930 گردید. در این دوره تلاش زیادی به عمل آمد که مجددا نظام پایه طلا را به کار گیرند و ایالات متحده آمریکا در سال 1919 انگلیستان در سال 1925 و فرانسه در سال 1928 مجددا به آن سیستم بازگشتند. ولی مسئله پیدا نمودن برابری منطقی نسبتا جدیدی که ارزشها را در برابر طلا حفظ کند هرگز حل نشد تا اینکه سقوط سیستم بانکی اطریش در سال 1934 اتفاق افتاد و نظام پولی بین المللی بسوی یک سیستم پایه طلای اصلاح شده رفت و قیمت هر اونس طلا معادل 35 دلار تعیین شد ولی فقط در بانکهای مرکزی برای معاملات خارجی عمل می گردید نه برای شهروندان خصوصی. از سال 1934 تا پایان جنگ جهانی دوم نرخ ارز بصورت تئوریک توسط نسبت برابری ارزش پول هر کشور در مقابل طلا معلوم می شد ولی فقط دلار بود که قابل تبدیل به طلا بود.
در طول دوران جنگ جهانی دوم و سال های اولیه بعد از آن بسیاری از پول های اصلی تجاری قابلیت تبدیل پذیری خود را از دست دادن و دلار به عنوان اصلی ترین پول بین المللی که می توانست به آزادی تبدیل شود پذیرفته شد. بعد از جنگ جهانی دوم کشورها نظام برتون وودز را پذیرفتند و ملزم گردیدند برای تثبیت نسبی رابطه برابری در محدوده 1% نرخ تعیین شده در صورت نیاز در بازار مداخله نمایند و آمریکا متعهد شده بود در مقابل دریافت 35 دلار یک اونس طلا تحویل دهد. از یک طرف ذخیره طلای موجود برای ادامه فعالیتهای اقتصادی با توجه به میزان رشد تجارت جهانی نا کافی بود و از طرف دیگر کشور آمریکا با استمرار کسری تراز پرداختهای بسیار بالا مواجه بود که مجموع این عوامل در توانایی آمریکا به ایفای تعهد خود مبنی بر تحویل طلا در مقابل دلار تردید ایجاد نمود. گرچه برای حل مشکل کمبود ذخیره حق برداشت مخصوص توسط صندوق بین المللی پول ایجاد گردید. ولی مشکل کسری آمریکا به حدی بود که نظام پولی بین المللی را در سال 1971 با بحران مواجه نمود. شدت این بحران به حدی بود که کشورها مباحثاتی را در سطح بین المللی شروع نمودند که منتهی به توافق اسمیت سونین در اواخر سال 1971 بین کشورهای عضو صندوق بین المللی پول و تفاهم "the snake" در سال 1972 در کشورهای اروپایی گردید. به موجب توافق اسمیت سونین دلار در مقابل طلا 8.57% تضعیف گردید و محدوده نوسان در اطراف نرخ برابری مشخص شده از 1% به 2.25% افزایش یافت در سل 1973 مجددا آمریکا مبادرت به تضعیف دلار در مقابل طلا نمود و هر اونس طلا به 42.22 دلار رسید و با لغو یکجانبه به تعهد تحویل طلا در مقابل دلار توسط آمریکا. نهایتا در مارس 1973 نظام برتون وودز سقوط کرد. تلاش های صندوق بین لمللی پول برای ایجاد نظام پولی بین المللی منسجم به قرارداد جامائیکا در سال 1976 منتهی گردید که در این قرار داد نرخ شناور ارزها پذیرفته شد و از طلا سلب خاصیت پولی گردید.
کشورهای اروپایی نیز با توسعه و تعدیلاتی در نظام قبلی"the snake" نظام پولی اروپا را تشکیل دادند و واحد پولی اروپا را به عنوان واحد پولی ذخیره و تسویه در بین کشورهای اروپایی ایجاد نمودند و محدوده نوسان ارزهای کشورهای عضو را تعیین نموده ، با استفاده از سوآپ ارزی و سیستم های اعتباری کشورها ملزم به نگهداری نرخ برابری پولها در محدوده تفاهم شده گردیدند.


بازار فارکس


فارکس ( FOREIGN EXCHANGE ) بزرگترین بازار اقتصادی جهان می باشد. هیچ بازار دیگری در جهان در حد و اندازه این بازار نمی باشد. مقدار پولی که در یک روز در این بازار مبادله می شود از جمع تمامی پول های مبادله شده در بازار های دیگر بیشتر می باشد. 150 روز زمان لازم است تا مقدار مبادله در بازار بورس ایالات متحده به مقدار یک روز بازار فارکس برسد. بازار فارکس همچون بازار های بورس مکان فیزیکی خاصی ندارد. این بازار متشکل از یک شبکه جهانی بیش از 400 بانک و موسسات مالی می باشد که با استفاده از تلفن، دورنگار، کامپیوتر و وسایل دیگر با یکدگیر این شبکه را تشکیل داده اند. از مزیت های این بازار 24 ساعته بودن آن است و 6 روز در هفته شاهد نوسان قیمت ها در آن می باشیم و با تعطیل شدن تعدادی از کشور ها برای جشن های ملی و غیره، این بازار کار خود را ادامه می دهد. در ساعت 2:30 بامداد ( وقت ایران ) دوشنیه هر هفته این بازار شروع به فعالیت می کند و تا ساعت 1:30 بامداد شنبه به فعالیت خود ادامه می دهد.


Trade ( مبادله )


در بازار فارکس شما به تبادل ارز می پردازید. هنگامی که شما معامله (Trade) می کنید، پیش بینی می کنید که ارزش ارز یک کشور در مقابل ارز کشور دیگر افت می کند یا قوی می شود. ارز ها همیشه به صورت جفتی مبادله می شوند. بیشترین جفت ارزهای مبادله شده در بازار فارکس به شرح زیر می باشند:
یورو اتحادیه اروپا ( EUR ) و دلار ایالات متحده ( USD ) که به این صورت نمایش پیدا می کند: EUR/USD
پوند انگلیس ( GBP ) و دلار ایالات متحده ( USD ) که به این صورت نمایش پیدا می کند: GBP/USD
فرانک سوییس ( CHF ) و دلار ایالات متحده ( USD ) که به این صورت نمایش پیدا می کند: CHF/USD
ین ژاپن ( JPY ) و دلار ایالات متحده ( USD ) که به این صورت نمایش پیدا می کند: JPY/USD
بیشتر Trade ها بر پایه دلار و یک ارز دیگر انجام می شود.
عوامل زیادی در نوسانات قیمت های بازار دخیل هستند. چند عامل مهم به شرح زیر است:

وضعیت اقتصادی یک کشور
دلایل سیاسی
تراز تجاری
قدرت خرید
دلایل اجتماعی
سیاست بانک های مرکزی و دولتی