عکسهای قدیمی از موسوی . هاشمی . خاتمی . کروبی و...

برگی از آلبوم جمهوری اسلامی

گرفته شده از وبلاگ صحبت

در این مطلب عکس هایی رو گذاشتم که به نظرم دیدنشون خالی از لطف نیست. عکس بعضی از اشخاصی که اسمشون تو دفترچه خاطرات جمهوری اسلامی با فونت درشت نوشته شده. از این عکس ها باز هم دارم شاید باز هم تو چند تا پست بذارمشون تو وبلاگ تا آدمای بیشتری ببیننشون تا شاید بیشتر تحریک بشن و تاریخ نظام رو مطالعه کنن. این عکس ها رو با موبایل از یک کتاب انداختم. فکر می کنم مطالعه ی تاریخ معاصر باید از توصیه ها و نصیحت های هر دوست دلسوزی به دوستانش باشه

در این عکس جالب چند تا شخصیت رو کنار هم می بینید. این عکس مراسم آغاز مجلس دومه. رئیس این مجلس مثل مجلس اول هاشمی رفسنجانی بود و نائب رئیس ها هم یزدی و کروبی بودن. در این عکس بالاییش فکر کنم آقای یوسف صانعی ( دادستان کل کشور وقت ) باشه بعد از بالا احمد خمینی ، آقای موسوی اردبیلی ( رئیس قوه قضاییه ی وقت ) ، آقای خامنه ای ( رئیس جمهور وقت ) ، هاشمی رفسنجانی ( رئیس مجلس و فرمانده کل قوا و آشتی بده ی هر روزه ی اختلافات رئیس جمهور با نخست وزیر و دعواهای فرمانده نیرو زمینی ارتش (صیاد شیرازی) با سپاه (محسن رضایی) و تصمیم گیر اصلی صدا و سیما و عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی و گیرنده ی خط ها از امام خمینی و دهنده ی خط ها به مسوولین مملکتی و و و و .. تقریبا خود جمهوری اسلامی وقت ) و میرحسین موسوی ( نخست وزیر وقت ) می بینید.

این عکس مربوط به دفاع میرحسین موسوی از وزیرانش برای گرفتن رای اعتماد از مجلس دوم

این عکس مربوط میشه به وزیر صنایع سنگین میرحسین موسوی. حتما میدونید کیه دیگه. الان به جرم اخلال در ترافیک شهری به حبس محکوم شده و … کلا جدا از خطوط سیاسیش و خط و ربط هاش واقعا مقاومتش قابل ستایشه.

این عکس هم نمای نزدیک چهره ی همون آدم یعنی بهزاد نبوی هست.

این عکس مربوط به رئیس جمهور ، نخست وزیر و هیئت وزیران میشه. اگه خوب دقت کنید در این عکس علاوه بر میرحسین موسوی ( نخست وزیر وقت ) و سید علی خامنه ای ( رئیس جمهور وقت ) ، ناطق نوری ( وزیر کشور وقت ) و علی اکبر ولایتی ( وزیر خارجه ی وقت ) رو هم می بینید. بقیه رو هم خودتون شناسایی کنید ، شناسایی هر نفر یه جایزه داره.

میرحسین موسوی و اکبر هاشمی رفسنجانی

اگه گفتید این کیه؟ نگاش کن. نشناختیش؟ نگاه مظلومش رو ببین. غلامعلی حداد عادل خودمونه دیگه. هر چی گشتم سابقه ی فعالیت آنچنانی در اون زمانها ازش پیدا نکردم ولی بعدا رئیس مجلس هفتم شد. خیلی هم دوست داشت که رئیس مجلس هشتم هم بشه که خب نشد دیگه ، چون علی آقای لاریجانی بیشتر دوست داشت رئیس مجلس هشتم باشه.

آهان. اینو دیگه عمرا بتونید حدس بزنید کیه. خیلی چهره اش عوض شده. میگن خیلی مایه داره اما اونجوری که من شنیدم بر خلاف شایعات آدم خوش فکر ، با اخلاق و فوق العاده فعالیه. حالا دیگه نمی دونم واقعا آدم خوبی باشه یا نه اما حدس می زنم که در مورد جاسبی ( رئیس فعلی دانشگاه آزاد ) بیشتر شایعه ها غیر منصفانه باشه که البته خب خرده حساب های دولت فعلی با تیم هاشمی که جاسبی هم یکیشونه هم به این جریان دامن میزنه.

از سمت راست: میرحسین موسوی ( نخست وزیر وقت و از نامزد های انتخابات ریاست جمهوری و رهبر بخشی از مخالفان دولت فعلی ) ، موسوی اردبیلی ( رئیس قوه قضاییه وقت و از مراجع تقلید و منتقد سیاست های فعلی نظام ) ، ری شهری ( وزیر اطلاعات وقت و رئیس سازمان حج و زیارت فعلی و مطیع محض سیاست های نظام )، امام خمینی ( موسس جمهوری اسلامی و رهبر اول نظام ) ، ولایتی ( وزیر امور خارجه ی دولت وقت میرحسین و مشاور رهبر فعلی نظام ) ، خامنه ای ( رئیس جمهور وقت و رهبر فعلی نظام ) ، رفسنجانی ( همه کاره ی وقت و رئیس مجلس خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت نظام فعلی )

محسن رضایی ( فرمانده وقت سپاه ) ، آیت الله علی خامنه ای ( البته ایشون اون زمان حجه الاسلام بودن ) و فرماندهان سپاه پاسداران در زمان جنگ

ایشون هم سید محمد خاتمی وزیر ارشاد دولت میرحسین که بعد ها در کابینه ی هاشمی هم وزیر ارشاد بودند و در روز 2 خرداد با کسب بیشترین رای تاریخ انتخابات ریاست جمهوری ، رئیس دولت هفتم شدند که در انتخابات بعدی رای بیشتری هم اوردند. توسعه ی سیاسی تلاشش بود. نصف کتاب های به درد بخور کتابخونه ی هر کس در زمان وزارت هاشون و دولت ایشون و وزارت ارشاد عطاءالله مهاجرانی چاپ شده. البته الان از سران فتنه به حساب میان. از تاریک ترین بخش های دورانش هم عملکردش در واقعه ی 18 تیر 78 بود که در بین دیگر صلاح اندیشی ها و محافظه کاریهاش بدترینش بود. البته انتخابات شبهه دار سوم تیر که در اون احمدی نژاد انتخاب شد و سقوط عجیب و غریب کروبی در اون انتخابات هم یکی دیگه از نقاط تاریک تاریخ فعالیت هاشه.

ایشون هم که دیگه معرف حضور همه هستند. اصل جنسه دیگه. یعنی سران اغتشاش و فتنه که میگن همینه دیگه. یک زمانی نخست وزیر بوده که شخص پایه گذار نظام در بین تعجب خیلی ها از او در قبال آقای خامنه ای که بهش بیشتر نزدیک بود جانبداری می کرد که خب به همین خاطر تا همین الان هم بهش میگن نخست وزیر محبوب امام. اقتصاد دولتی ، دقت و وسواس در کار از مشخصه های میرحسین موسوی بوده. از بزرگترین شاهکار هاش زنده نگه داشتن اقتصاد ایران همزمان با یک جنگ طولانی ، فرسایشی و پر هزینه. کاری که در حال حاضر بدون جنگ و با وجود پارو پارو پول نفتی که میرسه رئیس دولت فعلی نمی تونه انجامش بده. همین که بعد از انتخابات اعتراض کرد و پای اعتراضش تا حالا وایستاده اصلا برام قابل پیش بینی نبود. مقاومت کروبی رو حدس میزدم اما اصلا حدس نمی زدم که میرحسین تا این حد ایستادگی کنه. گفتنی در موردش زیاده. فعلا عکس ها رو مرور کنیم.

اکبر هاشمی رفسنجانی. اصل جنس نظام. یه بار دوم خردادی ها لجن مالش می کنن و یه بار افراطی های راستی. از هر طرف خورده اما در عین حال از هیچ طرف هم نخورده. یکی از موفق ترین سیاستمداران عالم. رفسنجانی یعنی دو چیز: 1- صبر 2- سیاست ورزی

از مراجع تقلید امروزه. آیت الله یوسف صانعی. برادر شریعتمداری روزنامه کیهان و باقی روزنامه های زیر مجموعه هم سایه اش رو با تیر می زنن چون دولت فعلی رو به رسمیت نمی شناسه. اگه اشتباه نکنم زمان ثبت این عکس دادستان کل کشور بودن.

آیت الله سید محمد باقر حکیم ( رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق ) و آیت سید محمود هاشمی شاهرودی ( سخنگوی مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق ). مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق اولا میدونید دیگه ولی باز مینویسم شاید بعضیا ندونن که مجلس کشور عراق نیست. این فقط اسمشه و عملا این مجلس یه جور حزبه. در زمان جنگ یه حزب ایرانی ( مجاهدین خلق ) که مخالف حکومت ایران بودن به عراق رفته بودن و با اونها همکاری میکردن ، این حزب ( مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق ) هم مخالف صدام بودن و در ایران با ایران همکاری میکردن البته فعالیت نظامی نداشتند و صرفا یه اپوزیسیون سیاسی عراقی بودن. بعدها نفر سمت چپ در این عکس یعنی آیت الله شاهرودی از سوی رهبری فعلی نظام به ریاست قوه ی قضاییه منصوب شد. اسم یکی از اتوبان های تهران هم “حکیم” گذاشته شد.

بدون شرح

شیخ اصلاحات. شجاع. قابل ستایش. با مرام. کاش یه چند تا دیگه هم کروبی تو این مملکت بودن. بعد از نائب رئیسی مجلس بعدا

یه چند باری هم به عنوان رئیس مجلس انتخاب شد.

مجید انصاری. در دارالزهرا تهران سخنرانی میکنه. قاعدتا باید نماینده ی مجلس میشد اما نفهمیدیم که چرا نشد ، یعنی اسمش رو آدمای زیادی نوشتن و انداختن تو صندوق ولی خب از صندوق بیرون نیومد. اون انصاری که رئیس دفتر نشر امام خمینه این نیست. اشتباه نشه. اون داداش اینه. این مجید انصاری از اعضاری مجمع روحانیون مبارزه. روزهای محرم هم احتمالا سخنرانیش در دارالزهرا اهمیت پیدا می کنه. اون زمان ها تو انتخابات مجلس تو شهر کرمان یه نفر دیگه برنده اعلام شده بوده و این آقای انصاری خیلی شاکی بوده و هر چند صفحه یک بار در کتاب های خاطرات رفسنجانی اومده که ” آقای انصاری آمد ، به انتخابات اعتراض کرد و رفت”. کلا سابقه ی زیادی در رای آوردن و انتخاب نشدن در انتخابات مجلس داره که البته دیگه این اواخر براش عادی شده و دیگه زیاد اعتراض نمی کنه.

محتشمی پور. مسوول کمیته ی صیانت از آرای ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی. طفلکی کلی گزارش تفصیلی و آمار و ارقام منتشر کرد ولی باز هم صدا و سیما و روزنامه های دولتی گفتند و نوشتند که معترضین به نتایج حتی یک برگ سند هم ارائه نکردند. گزارش هاش رو هم نذاشتن لااقل تو روزنامه چاپ بشه. کلا آدم دلش براش میسوزه اینهمه گزارش نوشت و باز هم تمام گزارش هاش یک برگ سند محسوب نشدند. همشیره اش هم با یکی دیگه از اصلاح طلب ها وصلت کرده. این که خواهرش همسر کیه رو دیگه خودتون سرچ کنید که تنبل نشید.

آیت الله منتظری. همون کسی که یک زمانی در جلسات سران قوه عکسش در کنار عکس امام خمینی بود. کسی که بعضی جریان ها در داخل حزب جمهوری اسلامی برای حذفش خیلی تلاش کردند و البته موفق هم شدند. قرار بود بعد از امام خمینی رهبر بشه که نشد. علت رسمیش ماجرای مهدی هاشمی بود ( خودتون سرچ کنید ) اما عملا علت اصلی عزلش از نیابت رهبری ، اعتراضش به اعدام های تابستان 67 بود. چند سالی هم حصر خانگی بود. در حال حاضر هم حکومت فعلی رو مشروع نمی دونه.

آیت الله مشکینی. احتمالا اگه تلاش های هاشمی رفسنجانی نبود ، رهبر دوم نظام ، یعنی کسی که بعد از امام خمینی توسط مجلس خبرگان به رهبری انتخاب می شد ، آیت الله مشکینی بود.

منبع عکس های این پست کتاب ” به سوی سرنوشت ” خاطرات سال 1363 اکبر هاشمی رفسنجانی هست که خوندن نه تنها این کتاب رو بلکه مطالعه ی کتاب های خاطرات هاشمی رفسنجانی رو به هر کسی که دوست داره بدونه مملکتش چطور به اینجا رسیده توصیه می کنم. اصلا این کتاب های خاطرات یه جورایی دایره المعارف تاریخ سیاسی جمهوری اسلامی هستن. حتما اگه پولش رو دارید مجموعه اش رو بخرید و تو یه طبقه ی کتابخونه تون بذارید